Alif, Ba, Ta, Do, Re, Mi,
Pandang sana, pandang sini,
Atas, bawah, kanan, kiri,
Orang jual minyak, kita fikir sebelum beli,
Nanti kena kencing, pakat gelak diri sendiri.
Dekat hujung kampung, ada satu pondok buruk,
Dalam pondok buruk, laki bini duduk terperuk,
Tersendel tepi pondok, ada satu basikal cabuk,
Pondok buruk, laki bini, basikal cabuk; poket kosong penuh habuk.
Walau poket kosong, laki bini suka hati,
Walau suka hati, ada satu kurang lagi.
Tiap tiap hari, bini asyik tanya laki,
“Abang! Ayang dah lama sangat mimpi,
Kita berdua, kadang ayang rasa sunyi,
Kalau ada anak, boleh suka, tak kering gusi.”
Laki angguk angguk, laki mana tak sayang bini.
Bila jiran dengar, jiran bagi kata nasihat,
Poket penuh habuk, lagi mahu pikir zuriat.
Tapi laki bini tak hirau sangat kata jiran,
Apa? Poket penuh habuk, tak boleh bagi anak makan?
“Cakap cakap belakang, cakap macam tak ingat tuhan.”
Nak jadi cerita, satu hari laki pergi cari kerja,
Kayuh basikal cabuk, pandang sini, pandang sana,
Tiba laki nampak orang muda ronda ronda,
Bawak tunggul kayu, tapi macam ada rupa.
Orang muda lambai lambai, ajak datang tengok benda,
Tangan tunjuk tunjuk, arah tunggul ada rupa.
Apa benda tu?
Nampak macam kayu, tapi nampak macam tipu,
Kalau tengok laju laju, nampak macam bayi baru.
Bila laki turun basikal, dekat dengan orang muda,
Rasa macam janggal, tunggul memang ada rupa,
Rupa jadi kekal, macam mimpi bini dia,
Akal jadi bebal, macam bayi, tunggul merupa.
Orang muda kata,
“Bagi saja apa ada,
Tunggul ada rupa,
Boleh ambik buat saka,
Kalau tiba tiba,
Tunggul makin tukar rupa,
Jangan datang cari saya,
Itu bukan salah hamba.”
Kalau hati dah nak, bukan dengar orang kata,
Kalau dengar pun, mungkin dengar separuh saja.
Tapi tak apa,
Kalau hati dah suka,
Boleh buat bini gembira,
Laki buatlah apa saja.
Walau poket kosong, laki bini suka hati,
Dulu laki dengan bini, sekarang dah ada anak sendiri.
Nak buat senang cerita, tak nak bagi pening kepala,
Buat tunggul ada rupa, moh kita bagi nama,
Nama tak nak panjang berjela, nama Atan pun OK saja,
Kalau panjang sangat, esok lusa pun tak habis cerita.
Dijaganya Atan, bukan macam tunggul lagi,
Walau Atan bukan orang, walau Atan tak ada bunyi,
Dibawa borak borak, bini tidak lagi sunyi;
Hati senang, rumah meriah, bukan main murah rezeki.
Satu pagi, hari biasa, bini tengah masak nasi,
Tiba tiba Atan bangun, gerak gerak urat sendi,
“Ibu! Ibu! Atan lapar, Atan rasa nak makan pagi!”
Terkejut si bini, tiba tiba tunggul berbunyi.
“Ohh! Atan dah hidup, dah jadi anak betul,
Segala puji pada Dia, kabulkan doa yang ibu pikul,
Atan lapar? Nanti ibu masak nasi berketul ketul,
Makan sedap sedap, sampai anak pusat timbul!”
Sekelip mata nasi ditelan,
Sambil berjalan, Atan meraban,
“Ibu! Ibu! Atan lapar, Atan masih lagi nak makan!”
“Lapar lagi? Nanti Ibu cari apa ada.”
Habis d ilembang segala benda,
Dalam selerak bini terjumpa;
Dibaginya Atan santan sebelanga.
Sekelip mata santan ditelan,
Habis ditelan, Atan meraban,
“Ibu! Ibu! Atan lapar, Atan masih lagi nak makan!”
“Lapar lagi? Nanti Ibu cari apa ada.”
Dilembang lagi segala benda,
Dalam selerak bini pun jumpa;
Dibaginya telur sepapan dua.
Sekelip mata telur ditelan,
Dah habis makan, Atan meraban,
“Ibu! Ibu! Atan lapar, Atan masih lagi nak makan!”
“Lapar lagi? Nanti Ibu cari apa ada.”
Dilembang lagi merata rata,
Dalam selerak bini terjumpa;
Dapatlah Atan bawang dan halia.
Bawang dan halia habis dimakan,
Ikan bilis, gula, garam, semua habis Atan telan.
“Lapar lagi? Dah tak ada benda dah nak bagi,
Nanti ibu cari, ke rumah jiran ibu pergi.”
Kacang sedulang dibawa pulang,
Atan pelahap kacang dan dulang,
Tapi lapar masih tak kurang,
Ibunya pula dah mula bimbang.
“Atan masih lagi nak makan,
Tak cukup apa ibu hidangkan,
Sekarang ibu jadi hidangan.”
Habis je cakap, ibu Atan ditelan.
Tak lama sudah,
Laki pula balik rumah,
Hati laki jadi goyah,
Bini sudah kena ratah.
“Banyak benda dah jadi ulaman,
Tapi Atan masih nak makan,
Sekarang ni, abah punya giliran.”
Habis je cakap, abah Atan jadi makanan,
Bukan takat abah, basikal cabuk pun kena telan.
Lapar Atan tak hilang juga,
Mula keluar nak cari mangsa.
Di luar rumah macam biasa,
Macam kampung punya suasana,
Ada gembala dengan lembunya;
… lalang di mulut sambil menjaga,
… lembu meragut rumput benggala,
Ada budak suka gembira;
Mengejar beca bertayar tiga,
… bawa penumpang dengan raganya;
… dari pasar habis belanja;
… nak masak untuk satu keluarga,
Makcik makcik membawang bersama;
… topik baru, topik lama;
… selalunya topik orang ketiga,
Orang muda dengan gitarnya;
… main lagu pilihan jiwa,
Buat pak imam pening kepala,
… “apalah nak jadi orang muda,
… asyik bertenggek buang masa,
… kan ke elok, pi cari kerja”,
Ada si gadis senyum gembira;
… bila jejaka kenyitkan mata,
Macam kampung punya suasana,
Tenang tidak, kalut pun tak juga.
Dari Atan kecil, sekarang Atan dah makin besar,
Asyik dok makan, bila perut asyik lapar,
Jalan gegar gegar, badan dah macam agar agar.
Atan jalan jalan dekat dengan gembala lembu,
Nampak sedap sangat, semua lembu gebu gebu,
Satu lembu, dua lembu, tiga lembu, empat lembu,
Dengan gembala lembu, Atan telan satu satu.
Budak kejar beca dah hilang entah ke mana,
Cuma Atan, mundar mandir depan beca tayar tiga,
Pakcik bawak beca kena berhenti tiba tiba,
Takut terlanggar Atan yang dah besar macam raksasa.
Tak sempat pakcik beca buka mulut nak cakap apa,
Atan suap pakcik dengan beca, masuk dalam mulut dia.
Tadi atas beca; makcik dengan raga, sekarang dah tak ada,
Mungkin dekat rumah, dah mula masak untuk keluarga,
Yang tinggal cuma makcik makcik membawang bersama,
Tak sedar yang Atan tengah mundar mandir ke arah mereka.
“Apa makcik makcik borak kat sini?
Makin makan, makin lapar perut ini.”
Sampuk Atan sambil menjilat semua jari.
Satu makcik, dua makcik, tiga makcik Atan telan,
Dalam kena telan, suara makcik tak pernah perlahan,
Dalam kena telan, gossip makcik tetap jalan.
Orang muda dengan gitar,
Nyanyi lagu bintang besar.
“Di situ kita lihat, bersinarlah hakikat,
Debu jadi permata, hina jadi mulia,”
Pak imam tengok terkulat kulat,
Dalam hati nak join juga.
Bila menyanyi, bukannya sedar,
Atan datang bergegar gegar.
“Atan datang, Atan lapar,
Nafsu makan bergetar getar!”
Ditelannya orang muda sekali dengan gitar dia,
Pak imam pulak dah sama jadi mangsa,
Atan makin besar, makin besar berkali ganda,
Kalau dengar betul betul dari perut ada gema;
“Suatu hari nanti, pastikan bercahaya,
Pintu akan terbuka,
kita langkah bersama…”
Cerita pasal langkah bersama,
Si gadis dah suka dengan jejaka,
Dah mula berbual duduk berdua,
Diselit dengan gelak ketawa.
Dalam jenaka, jejaka menyakat,
Si gadis ketawa, mula terikat,
Tak sedar Atan dah datang dekat.
Walau Atan, perutnya sendat,
Nafsu makan, masihlah kuat.
Dua dua Atan pelahap,
Baru bercinta dah kena suap,
Dah habis makan, Atan menguap,
Mata Atan mula nak lelap.
Masa mencari tempat nak rehat,
Atan tetiba diam tercegat,
Adik cantik tunjuk kelibat,
Senyum manis, cantik terpahat.
Adik cantik Aiša namanya,
Dah puas berlari ke sini ke sana,
Dikejarnya pula ayam dan angsa,
Dah puas dengan ayam dan angsa,
Binatang lain kan jadi mangsa,
Macam budak kampung biasa.
“Awak ni siapa?
Badan besar macam raksasa,
Huyung ke sini, huyung ke sana.”
Sambil tersenyum Aiša bertanya.
“Saya Atan,
Saya suka makan,
Apa ada, saya telan,
Sekarang adik punya giliran.”
Tak sempat Atan nak makan si manis,
Aiša hunus Atan dengan keris,
Tak sempat Atan nak menepis,
Perut Atan dah kena guris.
Aaarrrrggghhhh!!!
Oooohhhh!!!
Aaawwww!!!
Atan mula meronta ronta,
Bila perut terbelah dua,
Akhirnya jatuh ke tanah juga,
Rebah lemah sang raksasa.
Dari perut keluar segala,
Satu persatu menunjuk rupa.
Pasangan bercinta menjenguk kepala,
… si gadis masih senyum ketawa,
… jejaka masih buat jenaka,
… tak sedar apa bila bercinta,
Dengan gitar, pak imam mara,
… semangat menyanyi, lantang suara;
“Kau lah satu satunya,
Di antara berjuta,
Insan teristimewa….”
Makcik makcik masih mengata,
… masih mengata orang ketiga,
… orang muda dah tumpang juga,
… dari perut keluar bersama,
… pok pek pok pek, tak henti cerita,
Pakcik beca keluar pula,
… ditariknya beca sehabis upaya,
… tayar tiga dah jadi dua,
… satu lagi entah ke mana,
Lembu keluar dengan gembala,
… keluar beratur berdua dua,
… lalang di mulut sentiasa ada,
… lembu seronok meragut semula,
Sekarang giliran si laki pula,
… dengan basikal dia menjelma,
… tayar basikal dah jadi tiga,
… mungkin beca tadi yang punya,
Bini pula keluar akhirnya,
… dulang jiran penuh segala,
… harum wangi dengan aroma,
… nasi lemak dah siap sedia,
… untuk dijamu semua mangsa.
Sempat lagi bini masak,
Dalam perut penuh sesak!
Bila jiran tengok, jiran bagi kata nasihat,
Angan elok elok, hati hati dengan hajat.
“Abang, ayang dah tak nak mimpi mimpi,
Walau berdua, ayang tidak rasa sunyi.”
Laki angguk angguk, laki memang sayang bini,
Lagi lagi lepas apa yang dah jadi.
Atan kembali dah jadi tunggul,
Rupa bayi tak muncul muncul,
Suasana kampung kembali timbul,
Rasa macam kampung betul.
Orang kampung makin gembira,
Bila cerita dah sampai hujungnya,
Nasi lemak, yang bini bawa,
Mula dikongsi dengan semua.
Alif, Ba, Ta, Do, Re, Mi,
Pandang sana, pandang sini,
Atas, bawah, kanan, kiri,
Apa kita mimpi, kadang kadang kalau jadi,
Bukan buat sedap hati, tapi boleh bawak badi.
Cover image by Thought Catalog on Unsplash
We accept short stories, poems, opinion pieces, and essays on a complimentary basis.
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.